Nieuws

In memoriam Marijn de Koning

In Memoriam Marijn de Koning

(Jan Hoekema)

Op 30 november 2021 overleed in haar huis in Breukelen oud-Tweede Kamer collega Marijn de Koning. Wij waren beiden lid van de in mei 1994 verkozen nieuwe, grote D66-fractie. Als nieuwslezeres bij de NOS met een verleden in de schrijvende journalistiek was Marijn een nieuw type volksvertegenwoordiger die goed paste in de brede fractie van een nog steeds op de huidige na ongekende omvang.
Zij ontpopte zich tot enthousiast gangmaker al vanaf dag 1 na de verkiezingen door voor te stellen de eerste bijeenkomst niet in een saaie of functionele werkruimte in Den Haag te houden maar in een pianozaak in de Amsterdamse grachtengordel, Cristofiori. Daar was champagne, daar was taart. Het leven moest, ook of zelfs ook, uitbundig worden geleefd: een devies waaraan Marijn in elk geval zichzelf consequent aan heeft gehouden.
Haar werkkamer op het Binnenhof was - hoewel zoals alle kamers krap bemeten - royaal gedecoreerd met een bruine chesterfield fauteuil en een portret van Churchill aan de wand. De gin-tonic om 17 u kwam niet uit het Kamerrestaurant maar uit eigen voorraad. Zo ook de verse bloemen en het met velerlei goederen goed gevulde gezellige mandje dat zij steevast meedroeg. Onderop lagen dan de fractienotities, kamerstukken, wetsvoorstellen en de ons zo bekende groentjes met agenda’s, convocaties etc. Ze leek chaotisch maar was het niet. Wel leefde en handelde ze intuïtief en associatief vanuit een hart voor een betere samenleving maar vooral ook goed samenleven. Vooral uiteraard met haar vele vrienden en relaties maar ook met de leden van de fractie, de medewerkers, de collega-Kamerleden, de hele ‘Kamerfamilie’.
Legendarisch was haar gastvrijheid thuis in het markante huis aan de Vecht met feestjes voor en met de fractie na het reces (‘wat hebben we elkaar een tijd niet gezien, daar moeten we snel wat aan doen’) en etentjes in kleinere kring.
Slecht eten en matige wijn waren- gelukkig maar- niet aan haar besteed.
Maar Marijn was zeker niet alleen van het goede leven, ze was ook bezig met de samenleving. Van Defensiepersoneel tot de uiterst gecompliceerde Notariswet wijdde ze zich met verve aan de kwaliteit van wetgeving en overheidsorganisatie. Bij werkbezoeken was ze leergierig en nieuwsgierig. Wel wilde ze daarbij graag de touwtjes in handen houden en had zij een lage tolerantie grens voor in haar ogen domheid en lelijkheid. Bij een werkbezoek aan de KMA in Breda maakte Marijn vlak voor het afsluitende diner begon rechtsomkeert toen ze een in haar ogen niet passend ‘burgerlijk’ Maggiflesje op tafel ontwaarde. ‘ Zoiets kan toch niet, Jantje’ zei ze tegen me waarna ik diplomatiek bij de legerleiding een plotselinge indispositie van collega De Koning had te melden.
De verleiding is groot talloze fraaie andere  anekdotes op te dissen over handel en wandel van Marijn in en buiten de Kamer in de periode Paars 1, 1994-1998. Die zijn er zeker maar mogen beslist niet het zicht onttrekken op de buitengewoon betrokken en aardige warme  persoonlijkheid die Marijn was in haar omgang met collegae in het Kamergebouw. Haar hartelijkheid en betrokkenheid waren groot, haar inzet voor een betere wereld en een beter Nederland markant. Een uitbundig levend Kamerlid, geen grijze muis. Het leven intens geleefd en beleefd en daarmee ook een mooie bloem in de rijk geschakeerde massa van 150 leden van onze Kamer, Marijn de Koning. Haar warme lach en presentie werd direct na haar door haar betreurde vertrek in 1998 toen ze niet hoog genoeg op de D66 lijst kwam gemist en ontbeerd. Ze vond dat niet prettig en onverdiend maar zette haar intensieve leven op een andere manier voort na 1998, van golfbaan tot adviseurs- en bestuurswerk. Altijd betrokken en attent. Zij ruste in vrede.
 

 

Reacties

Log in om de reacties te lezen en te plaatsen